Η ΕΤΑΙΡΙΑ

ΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΚΑΝΕΛΑΚΗ

Η μακροχρόνια πορεία μας δίπλα στον πελάτη και τις ανάγκες του για σωστή εξυπηρέτηση μας βοηθάει να συνεχίσουμε με την ίδια επιτυχία τη διαδρομή μας στο χώρο της Ασφαλιστικής αγοράς. Η εμπειρία που αποκτήσαμε όλα αυτά τα χρόνια σε συνδυασμό με την άριστη γνώση των σύγχρονων αναγκών του πελάτη μας, μας επιτρέπει να βρισκόμαστε σε ετοιμότητα για να προτείνουμε μία σειρά από νέα προϊόντα, που καλύπτουν όλους τους κλάδους ασφάλισης. Η συνεργασία μας με τις μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρίες αποτελεί εγγύηση για την σίγουρη και αξιόπιστη ασφάλιση των πελατών μας.

Ιούνιος 2009 [2/6/2009]Ασφάλιση Αυτοκινήτου: “Πολύφερνη Nύφη” ή “μαύρη χήρα”;
Της Δήμητρας Καζάντζα
Η άποψη των διαμεσολαβητών Ασφάλιση Αυτοκινήτου: “Πολύφερνη νύφη” ή “μαύρη χήρα” που …σκοτώνει τα γεμάτα προσδοκίες θύματά της; Η καθιέρωση υψηλών κατώτατων ορίων αποζημιώσεων για σωματικές βλάβες και υλικές ζημίες στην αστική ευθύνη οχημάτων, οι εντατικοί έλεγχοι από την πλευρά της ΕΠΕΙΑ και οι ανακλήσεις αδειών που έγιναν ή αναμένεται να γίνουν και που, ως επί το πλείστον, αφορούν εταιρείες με μεγάλο μερίδιο αγοράς στον κλάδο αυτοκινήτου, καθώς και ο έντονος ανταγωνισμός που έχει αναπτυχθεί για το ποιος θα καταφέρει να καρπωθεί όλα αυτά τα οχήματα, που μένουν ή θα μείνουν ανασφάλιστα, έχει δημιουργήσει ένα κλίμα ανησυχίας και προβληματισμού σε όλους όσοι εμπλέκονται, για το πού πάει η ασφάλιση αυτοκινήτου αλλά και η αγορά στο σύνολό της. Πρόκειται για τον κλάδο με τη μεγαλύτερη και πιο εύκολη παραγωγή λόγω της υποχρεωτικότητάς του και αυτό σε συνδυασμό με τα παραπάνω δοκιμάζει σχέσεις αλλά και συνειδήσεις. Θελήσαμε σ’ αυτό το τεύχος να καταγράψουμε τις απόψεις και τις θέσεις των διαμεσολαβητών και ειδικά των πρακτόρων και των μεσιτών για το συγκεκριμένο θέμα –ένα θέμα που τους … “καίει”, αφού το μεγαλύτερο ποσοστό του χαρτοφυλακίου τους είναι αυτοκίνητο. Πώς σχολιάζουν τον αθέμιτο ανταγωνισμό που αναπτύσσεται μεταξύ των εταιρειών, με αφορμή το αυτοκίνητο, αλλά και ποια η συμμετοχή τους σ’ αυτόν; Πώς κρίνουν τις προσπάθειες για εξυγίανση του κλάδου; Πώς είναι και από τι καθορίζονται οι σχέσεις τους με τις εταιρείες; Τι προβλήματα συνεργασίας αντιμετωπίζουν, γενικά, και πιο ειδικά σε επίπεδο αποζημιώσεων-ανανεώσεων, προμηθειών; Είναι μερικά από τα θέματα που θα εξετάσουμε. Απευθυνθήκαμε σε έναν αρκετά μεγάλο αριθμό διαμεσολαβητών, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και την περιφέρεια. Όλους τους ευχαριστούμε, γιατί μας ενημέρωσαν με βάση την καθημερινή τους εμπειρία. Ιδιαίτερα, όμως, ευχαριστούμε όσους μας “δανείζουν” τη φωνή τους και την επαγγελματική τους βαρύτητα, προκειμένου να προκύψουν κάποια συμπεράσματα. Αυτοί που μας επικουρούν στο άρθρο μας είναι: ο κ. Κοσμάς Ιατρόπουλος (Brokins) από την Αθήνα, ο κ. Παναγιώτης Κανελλάκης (Ασφαλιστικά Γραφεία Κανελλάκη) από τη Θεσσαλονίκη, η κα Χαρίκλεια Μάλαμα (Ασφάλειες Μάλαμα) από την Καλαμάτα και ο κ. Κυριάκος Φωτόπουλος (Δικλίς) από τη Σπάρτη. Με το θάρρος της γνώμης και της υπογραφής τους καταθέτουν τις απόψεις τους για το θέμα και προσπαθούν μαζί μας να ξετυλίξουν το κουβάρι που λέγεται ασφάλιση αυτοκινήτου στην Ελλάδα.

Σχέση αγάπης – μίσους
Η σχετικά μικρή σε διαδρομή ιστορία της ασφάλισης αυτοκινήτου στην Ελλάδα έχει δείξει ότι δεν είναι λίγες οι εταιρείες αλλά και οι διαμεσολαβητές που στηρίχτηκαν στο αυτοκίνητο για να δημιουργήσουν ένα σημαντικό χαρτοφυλάκιο και παρουσία στην αγορά, αλλά και εκείνοι που οδηγήθηκαν στην καταστροφή εξαιτίας του.
Τα χαμηλά ασφάλιστρα (μόνο για το 2007 η μείωση του μέσου ασφαλίστρου αστικής ευθύνης υπολογίστηκε στο 20%). οι συχνές ζημιές (δεν είμαστε, άλλωστε, και οι καλύτεροι οδηγοί του κόσμου, όσο για τους δρόμους μας, ούτε συζήτηση!). τα ευρύτατα φαινόμενα απάτης ταλανίζουν τον κλάδο και δημιουργούν μεγάλο πρόβλημα υποαποθεματοποίησης, ειδικά στις εταιρείες που το χαρτοφυλάκιό τους αποτελείται σε πολύ μεγάλο ποσοστό από αυτοκίνητο.
Όντας υποχρεωτική, όμως, η συγκεκριμένη ασφάλιση προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα τόσο στις εταιρείες όσο και τους διαμεσολαβητές: εύκολος τρόπος απόκτησης και αύξησης πελατολογίου και χαρτοφυλακίου. υψηλότερος όγκος παραγωγής, και άρα μεγαλύτερη και συχνότερη εισροή ασφαλίστρων. δυνατότητα προώθησης και άλλων ασφαλιστικών προϊόντων, υψηλές προμήθειες για τους μεσίτες και τους πράκτορες –οι καλύτερες μετά τις προμήθειες του κλάδου Ζωής-Yγείας και Μεταφορών-Περιουσίας, όπως μας επισημαίνει ο κ. Κ. Ιατρόπουλος.
Είναι φυσικό, λοιπόν, χρόνια τώρα οι εταιρείες να ερίζουν για το ποια θα πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι της συγκεκριμένης πίτας. οι διαμεσολαβητές που έχουν μεγάλο χαρτοφυλάκιο να γίνονται μήλο της έριδας μεταξύ των εταιρειών, οι οποίες πλειοδοτούν για το ποια θα τους αποκτήσει, και οι ίδιοι πολλές φορές να κατοχυρώνουν εαυτόν σ’ αυτόν που δίνει τα περισσότερα φέτος και σε κάποιον άλλον του χρόνου.
Σαφώς και δεν αφορούν αυτές οι τακτικές-πρακτικές όλες τις εταιρείες και όλους τους διαμεσολαβητές, όμως, στο βαθμό που συμβαίνουν, επηρεάζουν, καταλυτικά θα λέγαμε, την εικόνα της ασφαλιστικής αγοράς.

Ο πόλεμος για την πίτα
Τι είναι όμως εκείνο που κάνει τις εταιρείες να επιθυμούν διακαώς έναν αποδεδειγμένα τόσο ζημιογόνο κλάδο;
Σε μια εποχή ύφεσης, με έντονη την έλλειψη ρευστότητας, ο καθένας μαζεύει απ’ όπου μπορεί και ο κλάδος αυτοκινήτου είναι ο μόνος που έχει σίγουρη, τακτική και εξασφαλισμένη εισροή ασφαλίστρων.
«Ενώ οι εταιρείες γνωρίζουν ότι τέτοιες τακτικές αποβαίνουν ζημιογόνες, τελικά καταλήγουν να πιάνονται από τα μαλλιά τους όντας πνιγμένες. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να παρατείνουν την (κλινικά νεκρή ίσως) ζωή τους για μερικούς μήνες ή 6μηνα», επισημαίνει ο κ. K. Φωτόπουλος.
«Όταν δίνεις τόσο μεγάλες εκπτώσεις σε τόσο ζημιογόνους κλάδους και όταν ασφαλίζεις στόλους ταξί χωρίς το σωστό ασφάλιστρο, μόνο για να συγκεντρώσεις παραγωγή και χαρτοφυλάκιο, με μαθηματική ακρίβεια θα βγεις χαμένος», σχολιάζει ο κ. Π. Κανελλάκης και μας θυμίζει την περίπτωση της Αργοναυτικής: «Κι αυτή επέλεξε να ασφαλίσει όλα τα φορτηγά Δ.Χ. και είδαμε πού κατέληξε».
Ο κ. Ιατρόπουλος δίνει μια άλλη διάσταση: «Πιστεύουν ότι θα ισοφαρίσουν τις ζημιές από τον κλάδο αυτοκινήτων με προϊόντα άλλων κλάδων που θα πουλήσουν στο νέο πελατολόγιο».
Όλοι οι συνομιλητές μας θεωρούν ότι το “παιχνίδι” ουσιαστικά γίνεται από συγκεκριμένες και μεγάλες εταιρείες, οι οποίες προσπαθούν να ανακτήσουν πελατολόγιο, το οποίο είχαν χάσει λόγω του πολύ χαμηλού τιμολογίου κάποιων εταιρειών. Όταν, λοιπόν, κάποια εταιρεία κλείνει, και συνήθως κλείνουν εκείνες που έχουν ένα πολύ μεγάλο χαρτοφυλάκιο στο αυτοκίνητο, είναι φυσικό ο …πόλεμος να φουντώνει.
Το θέμα λοιπόν είναι η πρωτιά, ακόμα και σε κλάδους που είναι ζημιογόνοι; Γιατί όχι, αν πιστεύουν ότι οι υπόλοιποι κλάδοι τους είναι κερδοφόροι και μπορούν να ισοσκελίσουν τα αποτελέσματά τους ή αν θέλουν να εγγράψουν παραγωγή και να δείξουν ότι έχουν θετικά αποτελέσματα, παρά την έλλειψη ρευστότητας, είτε για να δείξουν έργο στους μετόχους τους είτε για να βρουν αγοραστή! Τώρα αν αυτές είναι κινήσεις σοβαρών επιχειρηματιών που βλέπουν στο μέλλον…

Οι ανακλήσεις, οι φήμες και η ΕΠΕΙΑ
«Αντί να κάνουν πόλεμο μεταξύ τους, θα πρέπει να αρχίσουν επιτέλους να παράγουν έργο», υπερθεματίζει ο κ. Κανελλάκης. «Δυστυχώς, κάποιες εταιρείες νομίζουν ότι η εξυγίανση θα έρθει μόνο με την ανάκληση αδειών και πιέζουν την ΕΠΕΙΑ προς αυτή την κατεύθυνση. Όμως αυτό δεν είναι λύση. Θα μείνουν λίγοι. Ε, και; Τα προβλήματα παραμένουν και θα τα φορτωθούν πιο διογκωμένα», προσθέτει και εκτιμά ότι μετά τον Ιούνιο θα έχουμε “χιονοστιβάδα”.
«Στο στόχαστρο των ελέγχων βρίσκονται μόνο κάποιες εταιρείες, ενώ κάποιες άλλες βρίσκονται στο απυρόβλητο», επισημαίνει η κα Χ. Μάλαμα.
Ο κ. Ιατρόπουλος σχολιάζει τις φήμες που κυκλοφορούν για ανακλήσεις αδειών: «Οι φήμες οργιάζουν και αυτό είναι δείγμα αθέμιτου ανταγωνισμού. Παρακολουθούμε με μεγάλο άγχος, όλοι οι ασχολούμενοι κυρίως με το αυτοκίνητο, τις ανακοινώσεις της ΕΠΕΙΑ και ειλικρινά ζούμε με τον εφιάλτη της επόμενης ημέρας, παρόλο που πιστεύουμε ότι έχουμε τοποθετήσει σε σωστές εταιρείες τους κινδύνους. Όταν ο μεγαλύτερος ασφαλιστικός οργανισμός των ΗΠΑ ενισχύθηκε από το Κράτος, για να μην καταρρεύσει, πώς να μην έχουμε ανασφάλεια στην Ελλάδα, όσο μεγάλη και σοβαρή μπορεί να είναι μία ασφαλιστική εταιρεία», σχολιάζει.
Παρόλα αυτά, οι συνομιλητές μας κρίνουν ότι οι παρεμβάσεις της Αρχής, οι συνεχείς έλεγχοι που διενεργεί αλλά και το εύλογο χρονικό διάστημα που δίνει στις εταιρείες να συμμορφωθούν με τις διατάξεις του νόμου, είναι σημαντικά.
«Η αναστάτωση είναι τεράστια, επισημαίνει ο κ. Ιατρόπουλος, όμως έτσι ξεκαθαρίζει το ασφαλιστικό τοπίο και θα έρθει ο χρόνος που αντί να προσπαθούμε να μαντέψουμε ποιες εταιρείες είναι αφερέγγυες, θα ηρεμήσουμε, για να ασχοληθούμε περισσότερο με την ανάπτυξη των εργασιών μας».
Ο κ. Κανελλάκης, μάλιστα, θεωρεί ότι τον αυστηρό έλεγχο των εταιρειών από την ΕΠΕΙΑ σύντομα θα ακολουθήσει, ή τουλάχιστον θα έπρεπε, και έλεγχος των διαμεσολαβητών και τότε τα πράγματα δεν θα είναι και τόσο ευχάριστα: «Όλοι οι πράκτορες έχουμε κάποιους διακανονισμούς ορισμένης διάρκειας με τις εταιρείες. Αν η ΕΠΕΙΑ κάνει άμεσα απαιτητά αυτά τα χρήματα, το 90% των πρακτόρων θα πρέπει να κλείσουν, γιατί απλούστατα δεν έχουν αυτά τα χρήματα, αφού οι περισσότεροι αντί να τα αποδίδουν στις εταιρείες τα επενδύουν παντοιοτρόπως!», και καταλήγει: «Πρέπει επιτέλους να δουλέψουμε σωστά, και οι εταιρείες και εμείς»!
Την ίδια άποψη έχει και η κα Μάλαμα, η οποία πιστεύει ότι οι έλεγχοι της ΕΠΕΙΑ θα πρέπει να συμπεριλάβουν και τους πραγματογνώμονες.
Πού θα οδηγήσουν όλα αυτά;
Ο κ. Κανελλάκης πιστεύει ότι θα υπάρξει περαιτέρω συρρίκνωση της αγοράς, τόσο σε επίπεδο εταιρειών όσο (αναπόφευκτο είναι) και σε επίπεδο πρακτόρων. Ανάλογη θα είναι και η μείωση των προμηθειών για ένα διάστημα, αλλά με τη μείωση των διαμεσολαβητών σύντομα θα επανέλθουν σε ικανοποιητικά επίπεδα.

Δοκιμάζονται σχέσεις και συνειδήσεις
Το σίγουρο πάντως, όπως προαναφέραμε, είναι ότι όλη αυτή η κατάσταση δοκιμάζει σχέσεις και συνειδήσεις, και οι διαμεσολαβητές ούτε ανεπηρέαστοι ούτε αμέτοχοι, πολλές φορές, μένουν.
«Τις ανακλήσεις αδειών ακολουθεί πανικός και ένα μεγάλο παζάρι μεταξύ διαμεσολαβούντων και κάποιων ασφαλιστικών που θέλουν αυτοκίνητο, και επειδή ο διαμεσολαβών αντιπροσωπεύει τον ασφαλιζόμενο, δέχεται τους όρους που θέτει κάθε ασφαλιστική, προκειμένου να αναλάβει το χαρτοφυλάκιο, και οι διαφορές που προκύπτουν είναι εις βάρος του ασφαλιζομένου», μας λέει ο κ. Ιατρόπουλος.
Μερικές φορές και σε βάρος του πράκτορα. «Το πλήγμα είναι όχι μόνο οικονομικό όσο κυρίως κύρους», επισημαίνει ο κ. Φωτόπουλος και προσθέτει: «Η τραγωδία είναι, σε περίπτωση ανάκλησης αδείας, οι διαμεσολαβητές να καλούν τους ασφαλισμένους τους να πληρώσουν ξανά ένα προϊόν που ήδη έχουν εξοφλήσει. Σε περίπτωση που κάποιοι διαμεσολαβητές επιλέξουν (ως οφείλουν) να προστατεύσουν τη φήμη τους (μη καλώντας τους ασφαλισμένους να ξαναπληρώσουν), οι οικονομικές συνέπειες είναι πράγματι οδυνηρές αλλά μονόδρομος για τη συντήρηση του κύρους και της αξιοπιστίας τους».
Αυτό, βέβαια, όταν λείπει από τον πράκτορα το διαπραγματευτικό χαρτί που λέγεται “μεγάλο χαρτοφυλάκιο”!
«Ένας πράκτορας με μεγάλο χαρτοφυλάκιο αντιμετωπίζεται πολύ καλύτερα από τις εταιρείες και είναι σίγουρα σε θέση να διαπραγματευτεί πολύ καλύτερους όρους συνεργασίας, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους πελάτες του. Δεν είμαι σίγουρη αν το ίδιο ισχύει για τους μικρότερους», μας επισημαίνει η κα Μάλαμα.
Ο κ. Κανελλάκης γίνεται πιο συγκεκριμένος: «Σε κάποιους πολύ μεγάλους πράκτορες, οι οποίοι μετέφεραν ένα χαρτοφυλάκιο της τάξης των 3-6 εκατ. ευρώ (την παραγωγή που κάνει ένα υποκατάστημα εταιρείας στη Β. Ελλάδα), δόθηκαν εκπτώσεις που φτάνουν το 25%, και προμήθειες της τάξης του 25%-27%».
Σχολιάζοντας τις εκπτώσεις, οι οποίες ισχύουν το πολύ ένα χρόνο και μετά σταδιακά μειώνονται ή εκλείπουν εντελώς, ο κ. Φωτόπουλος επισημαίνει: «Οι διαμεσολαβητές γνωρίζουν πως τα “κλινικά νεκρά ασφάλιστρα” που ανταγωνιστικά προσφέρουν κάποιες εταιρείες έχουν ημερομηνία λήξης και μόνο προσωρινά (πλασματικά) κέρδη αποφέρουν, τα οποία θα μετατραπούν τελικά σε απώλεια φήμης των γραφείων τους ή στον οικονομικό μαρασμό τους».
Δυστυχώς, δεν το βλέπουν όλοι έτσι!
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά όλο και πιο πολλές είναι τελευταία οι περιπτώσεις πρακτόρων, οι οποίοι τυγχάνουν ακόμα πιο ιδιαίτερης μεταχείρισης από τις εταιρείες, αφού τους δίνεται η δυνατότητα, μέσω ειδικών κωδικών, να εκδίδουν ασφαλιστήρια με ακόμα πιο χαμηλά ασφάλιστρα.
«Πόσα αυτοκίνητα με τιμολόγιο παραμεθορίου θα ασφαλίσετε εσείς, εκεί στην Αθήνα;!», μας ρώτησε φανερά ενοχλημένος στο πρόσφατο ταξίδι μας στη Θεσσαλονίκη, ο κ. Γρ. Τσιμπιρίδης.
Εξίσου απαράδεκτο και αθέμιτο ανταγωνισμό, όμως, χαρακτηρίζουν τόσο η κα Μάλαμα όσο και ο κ. Κανελλακης τη δημιουργία “brokerάδικων” από τις ίδιες τις εταιρείες που, επίσης, έχουν τη δυνατότητα να πωλούν με πολύ μεγάλες εκπτώσεις.
Αυτά τα “παζάρια”, και οι όχι με συγκεκριμένα κριτήρια συνεργασίες, δυστυχώς διαταράσσουν τις σχέσεις των διαμεσολαβητών μεταξύ τους και με τις εταιρείες, και διαιωνίζουν το πρόβλημα, αφού κρατάνε τα ασφάλιστρα σε χαμηλό επίπεδο.

Τα ασφάλιστρα
Αν το πρόβλημα της υποαποθεματοποίησης του κλάδου αυτοκινήτου εντοπίζεται στο χαμηλό ασφάλιστρο, τι κάνουν οι εταιρείες για να το διορθώσουν; Φυσικά προτείνουν αύξηση των ασφαλίστρων.
«Οι περισσότερες Ασφαλιστικές, αν όχι όλες, εισπράττουν από τον Ιανουάριο μέρος της αύξησης, ώστε να μην επιβαρυνθεί απότομα ο ασφαλιζόμενος», μας λέει ο κ. Ιατρόπουλος.
Είναι, όμως, ικανή η αύξηση αυτή να λύσει το πρόβλημα; Ή οι εταιρείες προσαρμόζουν τις αυξήσεις στα μέτρα που τους επιτρέπει ο ανταγωνισμός;
Ο κ. Κανελλάκης δείχνει μάλλον απογοητευμένος: «Το οξύμωρο είναι ότι ενώ όλοι οι επικεφαλής των εταιρειών συμφωνούν ότι το ασφάλιστρο του αυτοκινήτου πρέπει να αυξηθεί, κι ενώ καταλήγουν σε σχετικές συμφωνίες, μόλις γυρίζουν στις εταιρείες τους κάνουν άλλες αυξήσεις από αυτές που συμφώνησαν, για να μη χάσουν πελάτες ή για να πάρουν τους πελάτες αυτών που έκαναν τη συμφωνημένη αύξηση. Πράγματα για να γελάς και να κλαις!», παρατηρεί και προσθέτει ότι η εφαρμογή των νέων ορίων αποζημίωσης θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε αύξηση του ασφαλίστρου, όμως, «δεν θα είναι τόσο υψηλή όσο ανακοινώθηκε (10%). τουλάχιστον δεν θα αφορά όλα τα οχήματα, αλλά κυρίως λεωφορεία και φορτηγά –εκεί ναι, σίγουρα η αύξηση θα είναι και πρέπει να είναι υψηλή, γιατί και οι αποζημιώσεις που θα κληθούν οι εταιρείες να πληρώσουν σε περίπτωση ατυχήματος θα είναι πολλές».
Η κα Μάλαμα πιστεύει ότι εταιρείες με ήδη υψηλό ασφάλιστρο δεν θα κάνουν μεγάλες αυξήσεις.

…και ο καταναλωτής
Παρόλα αυτά και δεδομένης της δύσκολης οικονομικής περιόδου που διανύουμε, ο καταναλωτής δηλώνει αδυναμία να πληρώσει υψηλό ασφάλιστρο.
Η λύση που υποστηρίζουν ιδιαίτερα οι κ.κ. Κανελλάκης και Φωτόπουλος είναι η εφαρμογή από το σύνολο των εταιρειών ενός παραμετρικού underwriting (που θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν θα έχει σχέση με το πώς εφαρμόστηκε το Bonus-malus), από το οποίο θα μπορεί να προκύψει ένα πιο ορθολογικό για τις εταιρείες ασφάλιστρο και, κυρίως, δεν θα αδικούνται οι σωστοί και προσεκτικοί οδηγοί αλλά θα πληρώνουν αυτοί που προκαλούν ατυχήματα. Κάτι τέτοιο ίσως έχει μακροπρόθεσμα πολλαπλά οφέλη, όπως μείωση των ατυχημάτων και λιγότερες αποζημιώσεις.
Θετικό για τον καταναλωτή κρίνουν και το σχέδιο απόφασης της ΕΠΕΙΑ που αφορά το διακανονισμό ζημιών από τροχαίο ατύχημα, που έχει δοθεί σε διαβούλευση. Ο κ. Ιατρόπουλος, όμως, εκτιμά ότι «αν τελικά ψηφιστεί όπως προτείνεται, θα δυσκολέψει αυτή την περίοδο τις Ασφαλιστικές, που προσπαθούν να συντηρηθούν λόγω των ζημιών που έχουν υποστεί από τη διεθνή κρίση και οι οποίες χρειάζονται χρόνο για να επαναφέρουν τη ρευστότητά τους στην προ της κρίσης κατάσταση».

Καθυστερήσεις στις αποζημιώσεις;
Και επειδή πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το αν οι εταιρείες καθυστερούν τις αποζημιώσεις, όχι μόνο στον κλάδο αυτοκινήτου αλλά και σε άλλους κλάδους, ας δούμε τι μας είπαν οι συνομιλητές μας:
«Παλαιότερα υπήρχαν λιγότερες εταιρείες που καθυστερούσαν την αποζημίωση. Τα τελευταία χρόνια, ενώ υποτίθεται πως έπρεπε να εκλείψουν τέτοια φαινόμενα, δυστυχώς έχουν ενταθεί. Έχουμε παραδείγματα εταιρειών που καταβάλλουν αποζημιώσεις και πέραν του διαστήματος των 3 ή 4 μηνών», επισημαίνει ο κ. Φωτόπουλος.
Η κα Μάλαμα εντοπίζει ότι πολλές είναι οι εταιρείες και μάλιστα μεγάλες που καθυστερούν, όχι λόγω κρίσης, αλλά διαδικασιών και ελλείψεως σωστού σέρβις. Σε γενικότερα προβλήματα που οφείλονται σε έλλειψη εκσυγχρονισμού αναφέρονται και οι κ.κ. Ιατρόπουλος και Φωτόπουλος. Ο τελευταίος μάλιστα επισημαίνει σχετικά: «Οι εταιρείες αλλά και οι διαμεσολαβητές, που δεν εκσυγχρονίζονται (επί της ουσίας και όχι σε επίπεδο marketing ή promotion), αδυνατούν να πετύχουν υψηλή παροχή υπηρεσιών».
Επαναφέροντας το θέμα στους χρόνους καταβολής των αποζημιώσεων ο κ. Ιατρόπουλος επισημαίνει:
«Σύμφωνα με τον πρόσφατα ψηφισθέντα Νόμο 3746/2009, η διαδικασία περαίωσης και καταβολής αποζημίωσης πρέπει να γίνεται εντός τριμήνου, οπότε δεν υπάρχει παρανομία εκ μέρους εκείνων που συμμορφώνονται με το γράμμα του Νόμου, όμως θα αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό των εταιρειών που δεν κάνουν χρήση αυτού του άρθρου και πληρώνουν άμεσα».
Ο κ. Κανελλάκης θεωρεί ότι «μόνο οι δύσκολες περιπτώσεις μπορεί να καθυστερήσουν, όπως για παράδειγμα μία καραμπόλα που, ενώ καταγράφεται από την τροχαία ως ένα συμβάν, ασφαλιστικά, όμως, είναι πολύ περισσότερα, οπότε απαιτείται και περισσότερος χρόνος για να ολοκληρωθεί ο φάκελος και να βγουν οι αποζημιώσεις. Καθυστέρηση, επίσης, μπορεί να υπάρξει όταν οι συνθήκες του ατυχήματος δεν είναι ξεκάθαρες και αμφισβητούνται από την εταιρεία –πάντα, όμως, μέσα στα όρια που προβλέπει ο νόμος».
Παρόλα αυτά η ανησυχία υπάρχει και δεν αφορά μόνο τον κλάδο αυτοκινήτου. Τι επιπτώσεις και πόσο μεγάλες θα είναι αυτές, δεδομένου ότι το πρόβλημα ρευστότητας που αντιμετωπίζουν οι εταιρείες αναμένεται να οξυνθεί;
Ήδη, οι ασφαλιστικές αντιμετωπίζουν μεγάλες απώλειες λόγω της αρνητικής πορείας του Χρηματιστηρίου, αλλά και των εξαγορών συμβολαίων, κυρίως στον κλάδο ζωής, ενώ τα ανείσπρακτα ασφάλιστρα αυξάνονται κι αυτά.
Ο χρόνος απόδοσης των ασφαλίστρων έχει οριστεί στους τρεις μήνες. έπάρχουν, όμως, εταιρείες που ζητούν τα ασφάλιστρα νωρίτερα, π.χ. στον έναν ή τους δύο μήνες, και άλλες που δίνουν πολύ μεγαλύτερο περιθώριο απόδοσης, που φτάνει και τους 6 μήνες. «Είναι θέμα σύμβασης με την Ασφαλιστική, μας εξηγεί ο κ. Ιατρόπουλος. έπάρχουν συμφωνίες για απόδοση πέραν του τριμήνου, εφόσον η παραγωγή είναι μεγάλη και απλωμένη σε όλη την Επικράτεια, ιδιαίτερα τώρα που υπάρχει η κρίση και προκειμένου να μείνουν ανασφάλιστοι, οι πελάτες ζητούν πίστωση χρόνου για την εξόφληση».
Πραγματική ή προσχηματική η οικονομική στενότητα που επικαλούνται ασφαλισμένοι και πράκτορες, οι εταιρείες που έχουν δώσει μεγάλες προθεσμίες, μάλλον βρίσκονται αντιμέτωπες με ένα πρόβλημα, που ελπίζουμε να μην εξελιχθεί σε εφιάλτη.

Ο διάλογος…
Η ασφάλιση αυτοκινήτου, είτε το θέλουμε είτε όχι, καθορίζει την έξωθεν καλή ή κακή μαρτυρία ολόκληρου του κλάδου και όσο οι εξελίξεις στον κλάδο Αυτοκινήτου τρέχουν θα επηρεάζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις αλλά και το μέλλον ολόκληρης της ασφαλιστικής αγοράς –μιας αγοράς που βρίσκεται σε κρίση και δοκιμάζεται όχι μόνο οικονομικά, αλλά κυρίως, πιστεύουμε, σε επίπεδο αξιών, πολιτικών και συμπεριφορών.

Αυτό σημαίνει ότι η “ασφάλιση αυτοκινήτου” είναι ένα θέμα που δεν
εξαντλείται στις λίγες σελίδες ενός άρθρου.
έπάρχουν σίγουρα πολλές απόψεις, διαφορετικές ή συμπληρωματικές αυτών που κατατέθηκαν, προβληματισμοί και παράμετροι που δεν αναφέρθηκαν.
Εμείς ανοίγουμε με αυτό το άρθρο το διάλογο. Όποιος νομίζει ότι ωφελεί την αγορά η συνέχισή του, ας επικοινωνήσει μαζί μας στο aagora@aagora.gr και ας καταθέσει τους προβληματισμούς και τις ενστάσεις του.
Η αύξηση των κατώτατων ορίων αποζημιώσεων στην ασφάλιση της αστικής ευθύνης οχημάτων αναμένεται να αλλάξει το τοπίο της ασφάλισης αυτοκινήτου στην Ελλάδα.
Από στοιχεία που αντλήσαμε από την ενδιαφέρουσα ημερίδα που διοργάνωσε η ΒΜS Hellas, στις 28 Απριλίου, και στην οποία συμμετείχε ένας πολύ μεγάλος αριθμός αντασφαλιστών, προκύπτει ότι η εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας θα αναγκάσει όλες ανεξαιρέτως τις ασφαλιστικές εταιρείες της χώρας να καταφύγουν σε αντασφαλιστική κάλυψη.
Αυτό, όπως είναι φυσικό, αυξάνει το ενδιαφέρον των αντασφαλιστών για την ελληνική αγορά, αφού οι ευκαιρίες που δημιουργούνται είναι πολλές. Ταυτόχρονα, όμως, εκείνοι που θα επιλέξουν να δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα στο συγκεκριμένο κλάδο θα κληθούν να αντιμετωπίσουν και πολλά προβλήματα.
Κύριο πρόβλημα είναι ότι η ελληνική αγορά δεν διαθέτει τα στατιστικά εκείνα στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη δημιουργία του μοντέλου που απαιτείται για να υπολογιστεί το κόστος του αντασφαλιστικού κινδύνου. Για την εφαρμογή ενός μοντέλου που ήδη χρησιμοποιείται σε άλλη χώρα ούτε λόγος. Σαφώς το να στηριχθεί κανείς στην εμπειρία άλλων χωρών είναι σημαντικό, δεν θα πρέπει όμως να αγνοηθεί ότι και οι παράμετροι που χρησιμοποιούνται είναι πολλές και οι διαφορές από χώρα σε χώρα πολύ περισσότερες. Οι διαφορές αυτές, μεταξύ άλλων, αφορούν συχνότητα ατυχημάτων, οδηγική συμπεριφορά, κατάσταση οδικού δικτύου αλλά και την ισχύ κάποιων ασφαλιστικών όρων/προϋποθέσεων, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα συμβολαίου (policy fee) ή η πράσινη κάρτα, που αλλού έχουν καταργηθεί, και δεν επιτρέπουν στους αντασφαλιστές να προσφέρουν τυποποιημένες καλύψεις.
Η πρόσθετη δυσκολία τους εντοπίζεται και στην “ευκολία” με την οποία επιδικάζονται οι αποζημιώσεις στη χώρα μας. Περιμένουν, λοιπόν, με ανυπομονησία να δουν σε τι ύψος θα εκτιναχθούν οι πρώτες αποζημιώσεις που θα επιδικαστούν με το νέο νομικό καθεστώς.
Πάντως, η αύξηση στα αντασφάλιστρα από την εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας υπολογίζεται περίπου στο 10%, η οποία σαφώς θα συμπαρασύρει σε ανάλογη αύξηση και τα ασφάλιστρα.
Είναι ικανές οι ασφαλιστικές εταιρείες να αντεπεξέλθουν σ’ αυτό το κόστος; Κάποιες ίσως, κάποιες άλλες όχι. Και αναρωτιόμαστε: προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός, που τόσο βλάπτουν την εικόνα της αγοράς προς τα έξω, όταν υπάρχουν τόσοι άλλοι ανώδυνοι τρόποι να …ξεκαθαρίσει η αγορά, να μείνουν λιγότεροι και να αναδιανεμηθεί η πίτα; Αυτό, άλλωστε, δεν είναι το ζητούμενο;
Κι αν πρέπει να ξεχωρίσουμε το πιο σημαντικό που ειπώθηκε στην εν λόγω ημερίδα, τότε σίγουρα είναι μία φράση του Προέδρου της BMS Hellas, κ. Graham Mckean: «Οι ηγέτες μας μπορούν να κάνουν μία ήδη μεγάλη κρίση ακόμα μεγαλύτερη».

Η Πρόταση Ζορμπά
Αναφορικά με την πρόταση του για χρόνια Προέδρου του ΣΑΠ, κ. Δ. Ζορμπά, να αναλαμβάνει το Επικουρικό να ασφαλίσει για τρία χρόνια τα οχήματα που ήταν ασφαλισμένα σε εταιρεία που έκλεισε, με παράλληλη μείωση της προμήθειας του πράκτορα στο 5%, έχουν πολύ ενδιαφέρον τα όσα μας είπαν οι συνομιλητές μας.
«Οι εταιρείες μεταφέρουν το πρόβλημα, που είναι δικό τους, αλλού», υποστηρίζει ο κ. Κανελλάκης και εξηγεί την άποψή του: «Καμία εταιρεία δεν προσπαθεί να κάνει διόρθωση. Οι αυξήσεις μικρές, η παραμετροποίηση υποτυπώδης, λειτουργεί μόνο στα πλαίσια του ανταγωνισμού κι όχι της διόρθωσης. Χρειάζονται γενναίες αποφάσεις και όχι ημίμετρα και, βεβαίως, να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του».
Ο κ. Φωτόπουλος θεωρεί πως οι εταιρείες πιέζουν για μείωση των προμηθειών, επειδή τελικά δεν επιλέγουν να προσαρμόσουν τα ασφάλιστρα σε υγιή επίπεδα, συμφωνεί, όμως, με την πρόταση Ζορμπά, προτείνοντας μείωση της προμήθειας στο 10%, ώστε να φοβηθούν οι πράκτορες και να ελέγχουν τις εταιρείες που συνεργάζονται.
Ούτε ο κ. Ιατρόπουλος θα είχε αντίρρηση, εκφράζει, όμως, κάποιες επιφυλάξεις: «Έχει το Επικουρικό την υποδομή να υποκαταστήσει μία ασφαλιστική εταιρεία; Θα καλύπτει όλους τους κινδύνους του ασφαλιστηρίου ή μόνο Αστική ευθύνη; Εάν η απάντηση είναι θετική, θεωρώ ότι τα τρία χρόνια είναι πολλά για τη μεταφορά ενός χαρτοφυλακίου, όσο μεγάλο και αν είναι. Σωστή η πρόταση, αλλά πιστεύω ότι ένα έτος είναι πολύ λογικό και δεν διαφωνώ με τη μείωση της προμήθειας για το συγκεκριμένο διάστημα».

Πηγή: www.aagora.gr Αναδημοσίευση από :ΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΚΑΝΕΛΑΚΗ